Gevoelens in steen
Mijn uitgangspunt voor een beeld is meestal: voor wie of wat maak ik dit beeld? Is het een algemeen beeld voor mezelf om bepaalde technieken te oefenen? Is het een plaatje dat ik in mijn hoofd heb wat erom schreeuwt omgezet te worden in steen? Of is het een geschenk voor iemand?
Ik maak vaak beelden ter gelegenheid van een speciale gebeurtenis: een geboorte, een huwelijk, een jubileum verjaardag etc. Het beeld dat ik nu ga maken en bespreken is voor de bruiloft van een goede vriendin.
Als ik besloten heb om een stenen beeld te maken denk ik eerst aan de persoon of personen voor wie het beeld wordt. Als ik dit doe zie ik plaatjes voor me van deze personen. ( zie mijn blog over beelddenken). De plaatjes zijn als foto’s die in een hoog tempo langskomen. Het zijn plaatjes van dingen die ik gezien en gevoeld heb toen ik hen samen zag, plaatjes van dingen die ik me kan herinneren van gebeurtenissen die me verteld zijn met betrekking tot deze personen, plaatjes van mijn eigen gedachten en gevoelens met betrekking tot deze personen en hun verbintenis.
Terwijl deze plaatjes voorbijschieten ontstaan er nieuwe plaatjes. Plaatjes van een beeld dat al deze indrukken probeert uit te drukken. Er komen plaatjes van verbondenheid, eenheid, geborgenheid voorbij die voor mij het duidelijkst uitdrukken waar dit huwelijk over gaat. Maar het is niet alleen een verbintenis tussen een vrouw en een man.
Het is een verbintenis tussen haar en zijn verleden en daar zijn ook kinderen bij betrokken. Mijn eerste beeld was een huwelijksbeeld dat ik jaren gelden voor een goede vriendin heb gemaakt. Het is een beeld van een man en een vrouw die elkaar omhelzen, innig verbonden.
Omdat ik de foto van mijn oude beeld even niet kan vinden is dit even een snelle schets. Helaas heb ik even geen scanner dus is de afbeelding vaag.
Maar dat beeld bevat “slechts” twee personen. Ik wil graag een beeld maken van twee volwassenen en vier kinderen.